مثل چمران روزه داری…

والاّ اسمشه که ملت روزه دارند و ما روزه خوار….

عذابی که ما کشیدیم فقرا نکشیدند …

یک روز و نیم بود هیچی نخورده بودم…هر جا میری یه سرِ خر پیدا میشه… در عوض ملت روزه دار در دو «جنگ منظم» افطار و سحر و هفت «جنگ پارتیزانی» مابین این دو تا ، سطل آشغالی شون رو پر میکنند که به حس رضایت الهی و شخصی نایل بشوند!!!

ضیافتولاّ

به این مکالمه توجه فرمائید:

+ فردا پریودم تموم میشه و دوباره میتونم روزه بگیرم :)

– خوش به حال خودم که از هر دو جهان آزادم :))

+ تو خودت، خودت رو از همه چیز آزاد کردی :|

– اینم خود تو بودی که خودتو اسیر این چیزا کردی =))

***

حالا بیخیال… جالبتر اینکه……. تو این ماه مبارک، روزه دار و روزه خوار وقتی به هم میرسند هر دو میگن «قبول باشه» :))))